Direct na aankomst gehakt, gehakt en nog meer gehakt. Met de aanhanger ( Wim en Sjaak bedankt voor deze) honderden kilo's puin weggebracht bij 'monsieur PutaiM'.
Terwijl we druk aan het buffelen waren kwam er een onooglijk mannetje bij ons binnen, zonder zich voor te stellen begon hij door een flinke 'drankkegel' heen te ratelen. Uit het veel te snelle dialect en gelispeld konden we nog net begrijpen, dat hij al het werk voor de vorige eigenaren gedaan had. Of hij wat voor ons kon doen, of hij het sloophout mocht hebben ( welke aannemer wil er nou oude vieze schrootjes??), dat de vorige eigenaar een goeie vriend van hem is, dat hij goedkoop is, 40 man in dienst had, in Limoges woont en zijn tijd even aan het 'doden' was??? In het echt was het nog veel onsamenhangender! Hij was goedkoop en wilde graag weer wat werken op onze locatie, hij gaf een 'prijs' voor het dak om te laten zien hoe goedkoop hij werken kon? In Franse francs, dat was nou jammer, die staan niet meer op onze rekening, vertelde ik hem. Misschien kon hij het in euro's vertellen? Niet dus.
Nogmaals begon hij over de oude eigenaar, dat het zo zonde was dat de boel verlopen was, hierop meldde Hellen dat drank meer kapot maakt dan je lief is. Hij moest ineens verder en zou later terugkomen.
Toen ik vertrok voor mijn laatste worp bij de déchetterie, kwam hij net weer in zijn oude aftandse wortelenbak aanrijden, arme Hellen dacht ik, want ik zwaaide alleen even naar hem en Hellen moest hem te woord staan.
Toen ik terugkwam, was de morsige man al weer verdwenen. Hij was nog meer in de olie en wilde weten of we al hadden besloten met hem in zee te gaan. Hierna had hij met veel moeite zijn 06-nummer opgeschreven, want het woord "visitekaartje" kende hij niet. Hierop maakte Hellen weer de opmerking over de verwoestende kracht van alcohol en hij haastte zich met een snel gedag naar zijn auto. Wordt vervolgd! Of niet?
Eerder bij de déchetterie begon het al te regenen, terwijl ik het puin uit de aanhanger aan het scheppen was. Bij het restaurant aangekomen werd er met nog meer water gegooid.
Vies en nat kwamen we thuis bij vier hongerige kinderen, die net met de schoolbus aangekomen waren.
Hellen was nog niet klaar dus!
Deze moet dus weg!
En deze 'jongen'!
Nog meer ruimte!
Onder de stenen pilaar kwam een oude vloer naar boven.
Hieronder nog wat foto's van 'Sulaika', ze had tegen mijn wens in haar hoofddoekje afgedaan!
Kijk ze maakt nog stof ook!
Morgen weer een nieuw klusje voor haar verzinnen! :o[]
Ik zie wel Ron, dat jullie Hellen ook geen Barbie is. Weet je, dat zijn die Fransen helemaal niet gewend, dat een vrouw zo mee aanpoot. Dat werd tegen / over mij ook altijd gezegd; "Elle travaille comme un mec "
BeantwoordenVerwijderenEnfin, met twee extra handen gaat het eens zo vlug.
Rien à voir met het harde werken: wat een mooie bloeiende bomen overal! ;-)
BeantwoordenVerwijderen