Bij de notaris.

Vandaag was het eindelijk zover, het restaurant is nu ook op papier van ons!
Eerst nog een rondje door het pand gemaakt, de vorst had flink wat stucwerk naar beneden gehaald, wat een werk! De makelaar vindt ons 'courageux' ( moedig, dapper).
Het cement-verhaal hebben we nog niet kunnen ontdekken, in de ons bekende gootstenen hebben we geen cement-resten gevonden, maar we hebben nog niets met water kunnen controleren.

Over een maand of drie krijgen we de documenten toegezonden.
Notaris en makelaar samen kosten een aardig autootje! Arbeidstijd rechtvaardigen deze hoogte bij lange na niet, al zit bij de notariskosten de 'overdrachtsbelasting'.


Misschien kan de notaris direct zijn kantoor opknappen, wat een verschil met zijn Nederlandse vakgenoten! 50 Jaar achterstallig onderhoud, op een camping zou het meubilair zelfs mistaan en menig gekraakte woning ziet er beter uit!

We weten misschien waar de verdwenen spullen zijn! Morgen, hopelijk met de gendarmerie, er naar toe! Later meer hierover!

Hieronder foto's van de voorkant, vanochtend genomen.
( N.B. Je kunt de foto's vergroten door er op te klikken)



22 Januari 2010, net van de notaris vandaan.



Rechts de brug.



Links richting het dorp Cherveix Cubas.

Eerste lijk?

Poetverdoeme we hebben de sleutel nog niet of het eerste lijk dreigt uit de kast te vallen.
Vanavond kreeg ik een mailtje van een bekende uit de buurt, die voorheen redelijk vaak in Les Charmettes ( oude naam) kwam en redelijk bekend is met de gebeurtenissen daar de laatste ca. 3 jaar.
Deze had vanuit het geruchtencircuit vernomen, dat de ex-man van de eigenaresse uit rancune de afvoer van het restaurant vol heeft laten lopen met cement.

Voor de gang naar de notaris willen we toch nog een 'check-up' doen, we hebben het idee, dat er naast de stoelen en twee koelkasten, de afgelopen weken meer zaken zijn verdwenen, maar hoe moet je in hemelsnaam dit cement-gerucht controleren?
Een jerrycan water meenemen?
Zal niet toereikend zijn, vrees ik.

Afspraak bij de notaris

Vanmorgen gebeld met de notaris, maandag 22 februari gaat de akte passeren.
Daarna kunnen we eindelijk beginnen!


Zoals het er ooit uitzag ...


... en momenteel



... genoeg te doen



Benieuwd of dit er allemaal nog staat ...


... heel benieuwd!

Voor het tekenen eerst nog even een bezoekje brengen!

Onze ideeën

Even een kleine uiteenzetting van onze plannen en ideeën.

Het is beslist niet makkelijk om een een plan te maken voor een bedrijfsvoering die, zowel voor de Fransen als voor de vakantiegangers in de smaak zal vallen.

Wanneer we aan de Fransen denken zullen we rekening moeten houden met hun specifieke wensen.
Anders komen ze ècht niet, zo is ons verzekerd.

De Fransman neemt 's middags de tijd om zijn warme maaltijd te nuttigen ( tussen 12.00 en 14.00 uur is Frankrijk echt in ruste). De lunch is de belangrijkste maaltijd voor het gros van de Fransen. Veel gasten in het restaurant zijn habitués en komen meerdere keren per week of dagelijks in hetzelfde restaurant. Je ziet niet zelden dat gasten de eigenaar of het bedienend personeel uitvoerig begroeten of zoenen en amicaal toespreken. Hellen mag haar borst nat maken.

De typische lunch begint met een koud voorgerecht zoals een salade of rauwkost. Daarna het hoofdgerecht ( de hoofdschotel met een flink stuk vlees of vis), nagerecht (bijv. kaasplank). Na de kaas komt het dessert. Enkele populaire desserts zijn mousse au chocolat, tarte au citron en flan (crême gemaakt met eieren). Tijdens de gehele maaltijd voldoende brood, kan met water, wijn en aan het einde een sterke koffie. Dit alles voor11-14 euro.

Het moet echt naar hun zin zijn, anders komen ze niet meer en gaat de grote trom snel rond.
Is het naar de zin, dan heb je geen website meer nodig!

De vakantieganger zal zich ook met een dergelijke maaltijd zeer tevreden stellen, zeker wanneer er wat kruiden aan toegevoegd worden, hetgeen de Fransman, wonderlijk genoeg, minder waardeert.
Maar veel vakantiegangers zullen ook de wens hebben voor een luxe belegd broodje of een simpele snack.
Hierin moeten we een combinatie zien te vinden.

's Ochtends willen we beginnen als een 'Salon de Café'.
De Fransman komt voor zijn werk een espresso halen, snelt de koppen van de krant en vertrekt weer. De vakantieganger zal misschien voor een ontbijt komen en een 'café au lait' ( cappuccino) met een heerlijke verse warme gevulde koek/ ammandelbroodje/ appelflap. Ook dit willen we gaan verzorgen.

De hele dag door moet er gelegenheid zijn voor snacks en koffie.
Ook is er een pizza-oven op hout gestookt, hier zouden we ook graag wat willen doen. Pizza afhalen?

's Avond zullen we waarschijnlijk dicht zijn buiten de weekenden en juli/ augustus.

Wanneer we bovenstaand kunnen realiseren in een frisse laagdrempelige ambiance, dan is onze opzet geslaagd.
We geloven er in, het gaat ook zeker lukken, maar tegen welke 'prijs'? We willen wel wat tijd voor ons zelf houden!

Hellen heeft de inrichting al helemaal in haar hoofd zitten, ik vrees financieel de gevolgen al!




Meubel-voorbeeld

Hoe het begon ...

April 2009

Toerende op de motor kwam ik voorbij een restaurant/ bar waar we eerder gegeten hadden en met meer 'vriendjes' weg gingen dan dat we gekomen waren.
Wat was het daar slecht!
Het enige amusante destijds was de dronken kelner, die zo uit Fawlty Towers was weggelopen.
Op het nu verlaten pand zat een geprint A-viertje met de mededeling dat ze 9 januari 2009 weer open zouden gaan.
Zouden er problemen zijn?

Weer terug thuis heb ik er gelijk met Hellen over gesproken, want eerder hadden we het er samen al overgehad, dat dit een hele mooie locatie is voor een restaurant/ bistro.
De ligging is aan een drukke doorgaande weg naar het zuiden, van Limoges tot aan Sarlat, net voor het dorp Cherveix Cubas over de brug aan de rivier de "l'Auvézère" ( waar wij ook aan wonen, zie www.moulin-mesmin.com, een stukje hogerop).

Links van de weg voor de brug, pad door de tuin naar de rivier

We besloten interesse te hebben in het pand.

De dag erop ben ik in het dorp navraag gaan doen, bij het postkantoor, de notaris, burgemeester, slijter, bakker, etc., maar niemand kon ook maar iets vertellen. De eigenaren waren niet gesocialiseerd in het dorp.


Mei 2009

Later in mei, kwam ik een medewerker van een lokale makelaar tegen, die vertelde in Cherveix Cubas te wonen.
Ik vroeg hem of hij iets wist over het restaurant, Les Charmettes.
Hij had geen idee, maar hij zou voor ons informeren.
De volgende dag belde hij, dat ze het zelf in de verkoop hebben! Dit klinkt raar, maar wanneer je weet hoe de Fransen werken, dan ben je al blij met het telefoontje.
Gelijk een afspraak gemaakt voor de bezichtiging.
Met een Franse bevriende dakdekker, als expert, er naar toe. We troffen een mooi pand aan, maar alles was totaal uitgewoond, elektra, verwarming, water en wat al niet meer, is niet meer op norm. Onze Franse vriend raadde ons af ook maar een bod te doen.
De makelaar vertelde tijdens de bezichtiging al, dat ze een bod van ruim een ton minder net een week voor ons, geweigerd hadden. Zelf hadden we een bod daar nog eens ruim onder, dus we schreven het op de weg terug naar huis al uit ons hoofd en hebben er niet veel meer over gesproken.



De voorkant


Achter de bar tijdens onze bezichtiging

Enkele weken later kwam ik toevallig bij het betreffende makelaarskantoor in Saint Yrieix. Er was nog geen nieuwe belangstelling. Hierop bood ik een offer aan wat we eerder in ons hoofd hadden, wel vermeldde ik er bij dat het netto was en wij de makelaarskosten zouden betalen, bepaald op een hoger verkoopbedrag, hetgeen hem waarschijnlijk actief zou houden.
En dat bleek!
Een dag later belde hij op, dat ze akkoord zou gaan met ietsje meer.
We zijn we er 'tussenin' uitgekomen!
De makelaar vertelde ons een weekje later, dat het wel eens wat langer kon duren, de eigenaresse zat in een afbetalings-regeling met een bewindvoerder en ze liep al een paar maanden achter en stevende op een faillissement af. Er bleken behoorlijke schulden te zijn. Jaren zijn zij en haar ex de beste klant van zichzelf geweest. We moesten rekenen op minimaal september.
Wij in de wachtkamer.
Ik zal alle contacten in de hierop volgende maanden tussen makelaar, notaris, curator en ons maar even niet vermelden, maar ze zijn talrijk en vermoeiend geweest!
In de tussentijd zijn we er ook nog met de makelaar een keer geweest om de roerende goederen te inventariseren, we telden toen o.a. 46 stoelen en twee koelkasten, deze bleken een paar weken later verdwenen te zijn. Ook 'woonde' de oude kok er nog in één van de twee studio's, stroom pakte hij via een verlengsnoer over de weg van de buurman. Op bevel van de curator heeft hij de illegale bewoning gestaakt ( was ook een koopvoorwaarde van ons natuurlijk).
Begin december kregen we het bericht, dat we de dag erop het aankoopbedrag van het restaurant en de 'licence IV' ( nodig voor het uitbaten van een restaurant en het schenken van sterke drank) per cheque moesten voldoen bij de curator in Périgueux.
Bij de overhandiging van de cheque hadden we de sleutels alvast verwacht en dachten we, dat het pand door ons verzekerd moest worden. Dit was ons door de makelaar meegedeeld. Helaas bleek, dat we moesten wachten totdat de acte van eigendom daadwerkelijk bij de notaris zou passeren, we konden rekenen op zo'n twee weken hierna. De cheque werd direct geïnd, maar tot vrijdag 5 februari jl hadden we, ondanks meerdere reacties van onze kant, geen duidelijkheid gekregen over hoe en wat.
Maar deze vrijdag stond de notaris op het antwoordapparaat, dat er gepasseerd gaat worden!!

Maandag even bellen ...!



De tuin


De eetruimte


De keuken


De verwarming, anno ????

De oude naam is Les Charmettes, maar we vrezen dat deze te besmet is.
Een nieuwe naam hebben we nog niet echt, maar we denken aan:
~Chez Nous~