UMIH 24

Naar aanleiding van het bezoek van de Gendarme ( zie vorige week vrijdag) hadden we voor deze morgen een afspraak met de 'Union Des Métiers Et Des Industries De L'Hotellerie De La Dordogne' ( UMIH 24) in Périgueux.
We dachten al aardig de weg te weten in Périgueux en we kenden de betreffende straat ook, maar desondanks was er een hoop speurwerk nodig en betreurde ik het weer eens, nooit dat kekke korte broekje van de padvinderij te hebben gedragen.
In Frankrijk kun je op 25 meter van je doel zijn en nog een half uur te zoeken hebben! Logica? Niets logica, de 'facteurs' zijn hier de moderne helden!
Gelukkig is men niet gewend dat je op tijd komt, dus werden we alsnog geholpen.
Op 12, 13 en 14 april 2011 ga ik de cursus doen voor de Licence lV.
Komt slecht uit, maar eerder was niet mogelijk helaas.
Na ondertekening van wat papieren, invullen van een cheque à raison van € 837,20 en wat mondelinge toelichtingen, waren we hier klaar.
Na de lunch hebben we een Metro-pasje op de naam van de brasserie gehaald. Een Makro-formule, maar dan veel kleiner en minder aangenaam helaas.

Op de terugweg zijn we via de 'mairie' ( stadhuis) in Cherveix-Cubas gereden om daar een kopie van de 'attestation' ( bewijs/ verklaring van inschrijving voor de 'stage' met stempel en handtekening, die we ook van de UMIH 24 gekregen hadden) voor de burgemeester af te geven en eentje voor de Gendarme.
Toen we daar binnen kwamen, was een medewerkster net handtekeningen aan het zetten onder de zojuist ook uit Périgueux aangekomen 'Permis de Construire', alles was goedgekeurd en deze moest alleen nog door de burgemeester ondertekend en gestempeld worden!
Na een half jaar wachten eindelijk goedkeuring van alle plannen.
Donderdag neemt de architect de papieren daar in ontvangst.
Weer een mijlpaaltje bereikt!

'Licence lV'

Voor het schenken van sterke drank zonder maaltijd, heb je in Frankrijk een 'Licence lV' nodig.
Dit is de meest uitgebreide 'Licence', naast l, ll en lll, waarmee je als horeca-ondernemer gemachtigd bent om alle sterke dranken te verkopen.
Per gemeente wordt maar een beperkt aantal 'Licences lV' uitgegeven, een 'Licence lV' is verhandelbaar en daarom vaak een behoorlijk bedrag waard. Ook wij hebben er een aanzienlijke som voor betaald.
Tot voor enkele jaren terug volstond een aankoop van een 'Licence lV' om daadwerkelijk als bar open te kunnen gaan.
Tegenwoordig moet de naamhouder van de vergunning een 'stage' van drie dagen doen, hiermee ga je naar de douane en je krijgt de volledige papieren en 'panneau'

De stage is 20 uur over 3 dagen uitgesmeerd.
De volgende zaken worden er behandeld;

• het Wetboek van Volksgezondheid voor de preventie en bestrijding van alcoholisme
• de bescherming van minderjarigen en de onderdrukking van openbare dronkenschap
• de wetgeving inzake verdovende middelen
• de verkoop van tabak
• De strijd tegen geluidshinder
• de feiten die kunnen leiden tot administratieve afsluiting
• algemene principes van burgerlijke en strafrechtelijke aansprakelijkheid van personen en entiteiten
• De strijd tegen discriminatie

Na de stage is de 'Licence lV' 10 jaar geldig.

Gisteren kwam er 's middags een busje van de Gendarmerie ons terrein oprijden.
Er stapten twee Gendarmes uit, die uit Saint Agnan kwamen, niet ver bij onze brasserie vandaan tegen Hautefort gelegen.
Zij kwamen met de vraag of ik de 'stage' al gevolgd had, dit in opdracht van de 'Préfecture' uit Périgueux.
Ik vertelde hen, dat we in juni reeds geïnformeerd hadden maar te horen kregen dat er, door de crisis, weinig nieuwe horeca bij kwam of werd overgenomen en er dus niet genoeg deelnemers voor de betreffende cursus waren. Men verwachtte in november meer te weten.
Ik zal dus maandag maar eens gaan bellen!

Na een 'petit café' en de nodige attentie-punten van hen over het horeca-beleid in Frankrijk, hetgeen zij zelf ook als behoorlijk ontmoedigend voor beginnende ondernemers vonden, vertrokken ze weer.

In Nederland komt de politie al niet meer bij een verkeersongeluk, hier rijden ze met twee man 36 km om bij ons naar een administratieve handeling te informeren.
Men had toch even vanuit Périgueux kunnen bellen???

Gesprek met Bureau Veritas en elektriciën

Vanmiddag afspraak gehad met iemand van Bureau Veritas en onze beoogde elektriciën/ loodgieter Stefan van Essen, deze woont al vanaf zijn 13e jaar in Frankrijk en zijn Frans is beter dan zijn Nederlands ( naar eigen zeggen). Hij woont ook vlakbij, hetgeen prettig is wanneer er straks een storing is als we open zijn!
Met zijn vieren, ook Hellen doorstond de kou, hebben we alle veiligheidsvoorzieningen doorlopen.
In totaal zo'n 3 uur aan de wandel geweest. Blij dat we in Stefan af en toe een tolk hadden, om het echt goed te begrijpen.

Om een idee te geven waarover gesproken is een beknopte uiteenzetting, van wat ik me nog herinneren kan.

* Het plafond moet brandvertragend gemaakt worden, minimaal 1 uur. Zowel in het restaurant als onderste etage.
* Welke duren moeten brandwerend worden?
* Waar komen de knoppen om het brandalarm te activeren?
* Waar komen de sirenes zelf te hangen.
* Waar komen de nooduitgang verlichtingen te hangen?
* Hoeveel KW aan elektra hebben we nodig.
* Hoeveel uitgangen/ deuren.
* Hoe komt het lucht/ ventilatiesysteem te lopen?
* Waar komt de noodstop voor het keukenelektra?
* Ventilatiegat voor eventueel gaslek in keuken
* Hoeveelheid aparte groepenkasten elektra.
* En wat ik me nu even niet meer herinneren kan.

Aan de hand hiervan, is de elektriciën een bestek aan het maken.
( ...en wij een plan om een bank te gaan overvallen! :o[] )

Naar Périgueux

Vandaag naar Bâtiment de France geweest in Périgueux.
Om 9 uur stonden we in Excideuil voor de tandarts. Hierna snel door naar Périgueux, waar we op de markt bij de kathedraal hadden afgesproken.
Na een 'petit café' zijn we lopend het centrum ingegaan.
Het kantoor zit in een zeer oud gebouw, via een brede, hoge en flink uitgesleten brede trap kwamen we in het kantoor zelf.
Hier was alles smakeloos vermengd met oud en modern. Enorme radiatoren verwarmen het pand, waarbij je door de kieren in de ramen naar buiten kon kijken! Hoezo opwarming van de aarde?!
Natuurlijk werden we weer zo'n 30 minuten later dan de gemaakte afspraak door de architect, die ons deel van de Dordogne onder zijn hoede heeft, in zijn kamer geroepen.
Een indrukwekkende kamer ( schat zo'n 8X8 mtr. en 4 mtr. hoog) , met een plafond en vloer die in menig kasteel niet zou misstaan en waar Hellen van gaat kwijlen ( gelukkig hadden we zakdoekjes bij ons).
Midden in deze ruimte zijn bureau, op de grond tegen de muur voorbeelden van dakpannen en andere gewenste bouwmaterialen.

Hellen was best nerveus, want het was zeer de vraag of datgene wat zij in haar hoofd heeft ook zou zijn toegestaan, eerdere ontvangen bepalingen per brief gaven weinig ruimte!
Hellen had wat afbeeldingen gevonden en op papier geplakt met kleurenstalen, zodat deze man een goed beeld zou krijgen van onze wensen.
Tot onze verbazing was hij met ALLES akkoord! Toen Hellen een vreugdekreet slaakte, vroeg hij verbaasd waarom dit was en waarom we dachten dat hij niet akkoord zou zijn geweest. Wij antwoordden toen maar, dat we van verschillende kanten waren gewezen op de starheid van Bâtiment de France. Dit wimpelde hij af naar het Rijk van de fabelen.

De toestemming is er dus voor;

- De 'crépi' ( pleisterlaag buitenmuur) mag in een lichte steenkleur 'ton pierre' ( iets minder geel).

- De kozijnen met de rolluiken ( die ook bleken te zijn toegestaan) worden 'ardoise' (leisteen grijs), het aluminiumprofiel zal rond en
hamerslag zijn.

- De naam mag alleen in bijvoorbeeld ijzer uitgesneden letters op de muur bevestigd en indirect verlicht worden.

Verder zijn er geen schreeuwerige reclame-uitingen mogelijk, ook grotere vlakken met te veel afwijkende kleuren mag niet.

We hadden al wat offertes voor kozijnen, maar deze behelzen allemaal in PVC, we zullen dus snel een en ander opnieuw moeten aanvragen.

'Ferronnier' Theo van Os is al begonnen aan twee traliedeuren die op het onderste niveau de gang zal afsluiten. Hij zal ook het hekwerk op het terras gaan aanpassen naar de huidige normen.

Nou even aan de slag met de offertes.

Stand van zaken

Omdat we al weken niets meer hebben laten weten, even een uiteenzetting van de stand van zaken.
Frankrijk is geen land voor ondernemers, daar komen we steeds meer achter.
Veel, heel veel instanties houden zich bezig met simpele feiten.
Natuurlijk is het goed dat er goede en strenge regels zijn (zeer gewenst zelfs!), maar hier in Frankrijk zijn de instanties die deze regels moeten laten uitvoeren en controleren zo traag als 'gemalen poppenstront'.

Even in een nutshell de voorbij gaande weken:

We waren net een week aan de gang toen er 9 juni een bataljon ambtenaren, Commission de Securite de l'Arrondissement de Périgueux, ons een bezoek brachten.
Een hoofd van de brandweer in departement 24, een plaatselijke brandweer, twee mensen van de Conseil General de Dordogne, een plaatselijke gendarme en de loco-burgermeester.
Een lange uiteenzetting, van met name de brandweercommandant, die neer kwam op het feit, dat het ondoenlijk was voor ons als beginnende restaurateurs zonder een architect te werken die volledig van alle normen en regels op de hoogte is.
De toiletgroep kon weer afgebroken worden, want de toilet voor een gehandicapte moet minimaal 150x150 cm zijn en die van ons was 145x220 cm, om maar een voorbeeld te noemen.

We kregen een lijst met lokale architecten, gelijk langsgegaan bij de dichtstbijzijnde in Lanouaille, hier zitten onze kinderen op school.
Toen ik staand in zijn beduimelde kantoortje vertelde waarom ik kwam, reageerde hij met een simpel 'non'! Hij had nog flink wat geld tegoed van de vorige eigenaren voor uitgevoerd werk en er rustte hierdoor voor hem een slecht karma op de locatie. Ik opperde nog, dat hij dit nu alsnog verdienen kon, maar hij was onverbiddelijk. Het was niets persoonlijks, wanneer we open zijn komt hij graag een kopje koffie drinken, en die betaald hij dan ook, maar meer niet!
's Avonds werden we door de burgemeester van Cherveix-Cubas gebeld, dit is dokter Queyroi, hij wist een architect, dhr. J.M. Lardet, deze had zijn huis ook gedaan en was een goede vriend van de familie geworden.
Wij zijn gelijk met dhr. Lardet in de slag gegaan.
Hij heeft voor ons de tekeningen gemaakt, volgen onze plannen met zijn adviezen en de hele rataplan opgestuurd naar alle betreffende instanties. Naar aanleiding van deze plannen komt er een 'Permis de Construire', hier wachten we nog steeds op! Duurt gewoon standaard 6 maanden, zelfs met architect die zijn contacten heeft!

Ondertussen hebben we verschillende offertes aangevraagd, voor nieuwe kozijnen, keukenapparatuur, gevelherstel, elektra, etc..
Nou hebben we als extra pech, dat we ons bevinden in de omgeving van een 'Laterne des Morts'. Binnen 500 meter gelden er zeer specifieke eisen aan de buitenkant van de gebouwen. Hierover hebben we deze week een afspraak met een architect bij Bâtiment de France, we hopen, dat onze ideeën over de buitenkant zal worden goedgekeurd. Op één stuk na is verder de bouwtoestemming rond, we wachten nog op de aanpassingen van ons ingediende voorstel m.b.t. de gehandicapten. Onder meer omtrent de routing, akoestiek plafond, toilet, etc..
Voor het elektra moet je een bedrijf inhuren, in ons geval Bureau Veritas, die de elektriciën controleert en deze geven een eindrapport die op norm moet zijn, anders kun je niet verzekerd worden.
Om verzekerd te zijn tegen diefstal moet er speciaal glas geplaatst worden, SP10.
Nog iets om te weten; ieder bedrijf dat met personeel werkt, is verplicht om voor zowel vrouwelijke als mannelijke personeelsleden, een aparte douche en toilet aan te leggen.

Wat verder ook veel tijd kost is het vergelijken van offertes, het wachten hierop of het zelfs niet komen hiervan.
Offertes die aanvankelijk scherp leken, blijken dat bij nadere bestudering niet te zijn. Referenties nagaan, plannen die veranderen, etc..

Op 7 oktober gingen we naar een Rational Self Cooking Center demonstratie, maar na ruim een uur reizen daar aangekomen, bleek het demonstratie model niet te zijn gearriveerd. Hierdoor waren we de enigen en hebben we alvast zonder model de nodige uitleg gehad. 's Middags waren we uitgenodigd voor een lunch in een restaurant uit de Michelin-gids in La Roque de Gageac. Geweldige maaltijd op een heel mooi terras met uitzicht over de Dordogne in 29ºC!







Een week later hebben we de totale demonstratie wel gehad, we zijn er erg enthousiast over.

In de herfstvakantie, laatste week oktober zijn we in La Roque Gageac een 5 kastelen boottocht met de kinderen gaan maken op de Dordogne. Zeer de moeite waard.




Speciale vegetatie door micro-klimaat.

We gaan er vanuit, dat wanneer er eenmaal begonnen wordt, het ineens heel snel zal gaan.
Wij kunnen niet wachten!
We houden jullie op de hoogte uiteraard.