vrijdag 1 juli 2011

De dag er na

Om 08h00 stond de 'ébernist' Philippe met zijn vader en een stageloper al op ons voor de brasserie te wachten.

Toen ik de auto achter parkeerde, zag ik, dat er weinig meer over was van de woning, alleen de stenen muren en verbrande resten waren te zien vanachter een rood/wit-lint.
Het lange wachten gisteren op de brandweer heeft ons wel doen beseffen, dat we in dit soort gevallen vooral op ons zelf zijn aangewezen, al die brandwerende zaken in het pand zijn geen overbodige luxe. Ook het alarm en de brandblussers zullen hun diensten moeten kunnen bewijzen wanneer het nodig is,

Philippe ging gelijk aan het werk, even later kwamen de loodgieter, de elektriciën en de 'crepisten'.
Hellen ging weer aan de rol.


Ook hij zat op de schoorsteen te wachten.

Hellen aan de rol

De vloer achter de bar wordt uitgemeten


Ook Dalavoix kwam langs, ze hadden inderdaad ook de aansluiting naar binnen eerder moeten doen, maar dat was de baas vergeten te zeggen.

Nu was het een race tegen de aanstormende 'crepisten'!


Net op tijd was Dalavoix klaar.



Geweldig hoe de rivierkant er nu uit ziet!

De 'pizzabereidingstafel'

'Pizzabereidingstafel' vanaf de zijkant

De vloer naast de bar, mooi zwaar eiken

Achter de bar, links komt de koffiemachine


Hier komt de koeling achter de bar

Hellen heeft de grondlaag er voor het grootste gedeelte op gekregen in de eetzaal

Gisteren had de andere maçon hier de gipsplaat op de gevel geplaatst, de 'crepisten' hadden gaas gespannen en hierover de crepi gedaan, na een half uur viel het er af. Op gipsplaat kan geen crepi en is zelfs in een stad als Parijs verboden. De 'crepisten' gaven geen garantie dat het bleef zitten en wilden het alleen opnieuw proberen wanneer ik er voor tekende verantwoordelijk te zijn, wanneer het er later af zou vallen.
Zo'n plakkaat crepi wil je niet op je hoofd krijgen!
Het was bijna 17h00 en na het weekend zijn ze 4 weken naar Turkije! Op watervast multiplex en heel veel 10 cm lange spijkers erin wilden ze het wel proberen.
Snel het materiaal gehaald en aan Philippe gevraagd om het te plaatsen, zodat ze het zaterdag konden overdoen.

Toen we huiswaarts wilde gaan, reed ik achteruit tegen de geparkeerde auto aan van de zoon wiens moeder net het huis was afgebrand. Ik zag vanuit de schaduw net de zijkant van de auto niet. Hij zat er ook doorheen, de hele dag had hij met experts gepraat en nu waren ze de openingen aan het dicht timmeren.
Maandag regelen we de schade aan beide auto's.

Weer een enerverende dag dus!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten