En weer schoonmaken

Vandaag weer 'gemieptkraakt', een dode rat verwijderd en veel, heel veel porselein! Bij de déchetterie wordt de man gek van me, hij blijft me maar helpen met het scheiden van het afval en laat dit om de paar seconden volgen door een welgemeend "putain", in het dialect hier "putaiM". We lopen telkens samen van container naar container. De twee autobanden kon hij niet aannemen, die moest ik naar een garage brengen. PutaiM!
Er stond een koude wind vandaag, eigenlijk konden de handschoenen niet uit en de oren vroren bijna van je hoofd. Zeker bij de vuilstort, deze ligt vrij hoog en onbeschut op een top. Hier vlakbij heb je een schitterend uitzicht op het bekende kasteel van Hautefort .
Bij de garage aangekomen met de banden, begreep hij het eerst niet. ik vertelde wat ik aan het doen was en hij nam me mee zijn garage in. Hij liet me een VW-transporter zien met het stuur rechts die helemaal aan de voorkant in de kreuk zat. Deze was twee jaar geleden gebracht door de nieuwe vriend van de vorige eigenaresse en deze had nooit meer wat van zich laten horen! Klinkt bekend ...
De gendarme kon niets doen, hij moest gewoon wachten tot de man er weer om kwam en hem dan tegen 'stallingsgeld' mee geven. Zolang hij er niet om komt kan hij niets doen.
Ook nog even met de burgervader gesproken, aardige kerel, wanneer we wat 'nodig' hebben moeten we het hem maar laten weten. Ze waren blij dat Cherveix Cubas weer 'haar' restaurant terugkrijgt. Van zijn medewerkster vernamen we, dat we op een 'kleine' cursus moeten volgen om de door ons overgenomen 'licence IV' ( lees; gekochte 'licence IV', vergunning voor o.a. het schenken van sterke drank) werkelijk op onze naam te krijgen. Ben benieuwd wat het inhoud, i.i.g. weer een paar honderd euro kosten p.p..


Voor de vuilstort.


Blauwe lucht en zon, maar schijn bedriegt, het was ijzig koud!
Foto vanaf de rivier genomen.


Aan deze bar gaan we morgen 'knabbelen'!


Morgen weg????

De grote schoonmaak

In Miep Kraak-outfit vanochtend vertrokken naar ons restaurant in wording.
Heerlijk, eindelijk actie.
Heel veel flessen ( schatting >1000) leeg en 0 vol(!) verwijderd en een voor een in de glasbak gegooid.
Ook de 'déchetterie' heeft een aardig volume te verwerken gekregen.
Stinkend kwamen we thuis, ik had nog wat reeds maanden ontdooid ijs over mijn broek gehad! Je kan nog beter in de poep stappen.
We hebben besloten, dat we vanochtend voor de laatste keer verontwaardigd en boos zijn geweest over de gestolen goederen en de molest!



O.a. deze rotzooi is vandaag weggehaald!

De afgelopen dagen

Vorige week en deze week hebben de kinderen schoolvakantie, ikzelf ben met onze drie meiden nog naar Nederland geweest.
Hierdoor hebben we ons nog niet veel bezig gehouden met het restaurant.
Toch zijn er wel wat zaken gebeurd c.q. bekend geworden.

Dinsdag 23 februari j.l. heb ik gesproken met de dochter van de vorige eigenaren. Zij belde ons of ze nog wat persoonlijke bezittingen mocht ophalen.
Daar zij er zelf gewoond heeft en jarenlang heeft meegewerkt, kon ze me veel vertellen over de 'geschiedenis'. Zij woonde er met haar ouders en twee broers boven.

In 1974 is het gebouwd door een Frans echtpaar, waarvan de vrouw nog altijd in het huis achter het restaurant woont. Zij hadden onder het gebouw een bakkerij, de producten verkochten ze erboven en er was iets van eet-endrinkgelegenheid, hoe het exact was wist ze niet. Op een gegeven moment krijgt de vrouw een relatie met een ander en de man verhangt zich van verdriet! Niet in het restaurant!
Hierna werd het door de vrouw nog even doorgezet maar uiteindelijk verkocht aan een echtpaar warvan de man Engels en de vrouw Frans was. Zij hebben er een drukke tent van gemaakt, hierover hoorde wij al enige feiten.
I.v.m. hun scheiding hebben ze het verkocht aan onze 'voorgangers' in 1996.
In het begin leek het te 'spoken' in het restaurant, zij noemde het de geest van de eerste eigenaar, licht wat uit en aan ging, deuren die ineens uit het niets openzwaaiden en soms een sterke lucht van net gebakken croissants. Op een gegeven moment hadden ze de bakkerijspullen onder het restaurant verwijderd en vanaf toen was het 'spoken' over. Het is maar waar je in gelooft!

Zij vertelde me, dat ze er zelf ook goede jaren hebben gehad en dat het op het einde ook door de scheiding van haar ouders afgleed.
( Alle drie onze voorgangers gescheiden! Als dat maar goed gaat! :o[] )
Toen zij dinsdag met mij door het pand liep, schrok ze van de bende, terwijl ze er al op voorbereid was.
In eerste instantie namen wij aan, naar we gehoord hadden uit het roddelcircuit, dat de bende door de vorige eigenaren zelf veroorzaakt was.
Volgens de dochter had haar moeder de keukenhulp aangeboden om in de studio ( onder het huis) te blijven wonen en tegen betaling het restaurant schoon te houden en te verwarmen wanneer nodig was. Totdat de verkoop een feit was. Zelf was ze naar Malaga vertrokken!?!
Deze man, dol op (te) veel alcoholische versnaperingen, had het verzoek 'anders begrepen' en hield er drank-orgiën met een aantal locale drinkebroeders. Wanneer het geld op was, verkocht hij weer iets van de inboedel. In het restaurant zijn honderden lege flessen te vinden, alles is overhoop gehaald en wat van waarde was is weg! Wat wij eerder gezien hebben en weg was op 22 februari heb ik hierboven eerder beschreven, maar volgens haar missen er ook 5 LCD tv's met decoders, koffie-apparaat, 'deegpletmachine' ( voor de pizzabodem), al het bestek en borden, pannen, oven, friteuse, werkelijk alles van waarde! Haar moeder had zelf enkel wat kleding meegenomen!
Zij weet ook bijna 100% zeker wie het leeuwendeel 'gekocht' heeft van de inwonende man, ze heeft deze zelfs de schommel zien oververven die uit onze tuin gestolen was. Direct hierop is ze naar de gendarme geweest om de man er uit te gooien en de andere man te bewegen de spullen te retourneren, echter omdat ze geen eigenaar was kon de gendarme niets doen werd haar verteld.
Uiteraard is dit haar verhaal en zijn de stoelen nog steeds zoek, want om nou op bijna 100% zekerheid, volgens haar, bij iemand binnen te vallen, lijkt ons geen goed idee. Naar ons idee geeft ze te weinig haar eigen familie de schuld van de malaise.
Ik vroeg haar nog naar de 'betonstort-actie' van haar vader, ze reageerde herkennend, maar meer wist ze er niet van, wel dat hij de afvoer onder een bad boven had weggehaald, hij heeft er enige tijd alleen gewoond, toen haar moeder bij haar nieuwe vriend elders introk. hij schijnt toen meer gesaboteerd te hebben. Voor de duidelijkheid; het meeste komt van zijn dochter en uit het roddelcircuit, de waarheid zal wel ergens in het midden liggen.
Sneu was het wel, om te zien, hoe zij een beetje beteuterd en tevergeefs zocht naar haar persoonlijke spullen, foto's e.d. alles was weg en doorzocht! O.a. tientallen dvd's en nog meer cd's!
Ik heb haar toegezegd te bellen wanneer ik nog wat persoonlijke spullen van haar zou tegen komen.

De vorige eigenaren haalde een behoorlijk inkomen uit de verhuur van de twee studio's, waarvan er eentje totaal geruïneerd is, en drie hotelkamers boven.

Vandaag een slot veranderd, tijdens de wind is alles in orde gebleven, alleen is het zeil wat op de luifel aan de voorkant lag ( zie de drie foto's) verdwenen, ook weer meegenomen door zo'n hapsnurker, vrezen we.

Volgende week gaan we echt aan de slag!

Stay tuned!


Één van de komers boven.

Bij de notaris.

Vandaag was het eindelijk zover, het restaurant is nu ook op papier van ons!
Eerst nog een rondje door het pand gemaakt, de vorst had flink wat stucwerk naar beneden gehaald, wat een werk! De makelaar vindt ons 'courageux' ( moedig, dapper).
Het cement-verhaal hebben we nog niet kunnen ontdekken, in de ons bekende gootstenen hebben we geen cement-resten gevonden, maar we hebben nog niets met water kunnen controleren.

Over een maand of drie krijgen we de documenten toegezonden.
Notaris en makelaar samen kosten een aardig autootje! Arbeidstijd rechtvaardigen deze hoogte bij lange na niet, al zit bij de notariskosten de 'overdrachtsbelasting'.


Misschien kan de notaris direct zijn kantoor opknappen, wat een verschil met zijn Nederlandse vakgenoten! 50 Jaar achterstallig onderhoud, op een camping zou het meubilair zelfs mistaan en menig gekraakte woning ziet er beter uit!

We weten misschien waar de verdwenen spullen zijn! Morgen, hopelijk met de gendarmerie, er naar toe! Later meer hierover!

Hieronder foto's van de voorkant, vanochtend genomen.
( N.B. Je kunt de foto's vergroten door er op te klikken)



22 Januari 2010, net van de notaris vandaan.



Rechts de brug.



Links richting het dorp Cherveix Cubas.

Eerste lijk?

Poetverdoeme we hebben de sleutel nog niet of het eerste lijk dreigt uit de kast te vallen.
Vanavond kreeg ik een mailtje van een bekende uit de buurt, die voorheen redelijk vaak in Les Charmettes ( oude naam) kwam en redelijk bekend is met de gebeurtenissen daar de laatste ca. 3 jaar.
Deze had vanuit het geruchtencircuit vernomen, dat de ex-man van de eigenaresse uit rancune de afvoer van het restaurant vol heeft laten lopen met cement.

Voor de gang naar de notaris willen we toch nog een 'check-up' doen, we hebben het idee, dat er naast de stoelen en twee koelkasten, de afgelopen weken meer zaken zijn verdwenen, maar hoe moet je in hemelsnaam dit cement-gerucht controleren?
Een jerrycan water meenemen?
Zal niet toereikend zijn, vrees ik.

Afspraak bij de notaris

Vanmorgen gebeld met de notaris, maandag 22 februari gaat de akte passeren.
Daarna kunnen we eindelijk beginnen!


Zoals het er ooit uitzag ...


... en momenteel



... genoeg te doen



Benieuwd of dit er allemaal nog staat ...


... heel benieuwd!

Voor het tekenen eerst nog even een bezoekje brengen!

Onze ideeën

Even een kleine uiteenzetting van onze plannen en ideeën.

Het is beslist niet makkelijk om een een plan te maken voor een bedrijfsvoering die, zowel voor de Fransen als voor de vakantiegangers in de smaak zal vallen.

Wanneer we aan de Fransen denken zullen we rekening moeten houden met hun specifieke wensen.
Anders komen ze ècht niet, zo is ons verzekerd.

De Fransman neemt 's middags de tijd om zijn warme maaltijd te nuttigen ( tussen 12.00 en 14.00 uur is Frankrijk echt in ruste). De lunch is de belangrijkste maaltijd voor het gros van de Fransen. Veel gasten in het restaurant zijn habitués en komen meerdere keren per week of dagelijks in hetzelfde restaurant. Je ziet niet zelden dat gasten de eigenaar of het bedienend personeel uitvoerig begroeten of zoenen en amicaal toespreken. Hellen mag haar borst nat maken.

De typische lunch begint met een koud voorgerecht zoals een salade of rauwkost. Daarna het hoofdgerecht ( de hoofdschotel met een flink stuk vlees of vis), nagerecht (bijv. kaasplank). Na de kaas komt het dessert. Enkele populaire desserts zijn mousse au chocolat, tarte au citron en flan (crême gemaakt met eieren). Tijdens de gehele maaltijd voldoende brood, kan met water, wijn en aan het einde een sterke koffie. Dit alles voor11-14 euro.

Het moet echt naar hun zin zijn, anders komen ze niet meer en gaat de grote trom snel rond.
Is het naar de zin, dan heb je geen website meer nodig!

De vakantieganger zal zich ook met een dergelijke maaltijd zeer tevreden stellen, zeker wanneer er wat kruiden aan toegevoegd worden, hetgeen de Fransman, wonderlijk genoeg, minder waardeert.
Maar veel vakantiegangers zullen ook de wens hebben voor een luxe belegd broodje of een simpele snack.
Hierin moeten we een combinatie zien te vinden.

's Ochtends willen we beginnen als een 'Salon de Café'.
De Fransman komt voor zijn werk een espresso halen, snelt de koppen van de krant en vertrekt weer. De vakantieganger zal misschien voor een ontbijt komen en een 'café au lait' ( cappuccino) met een heerlijke verse warme gevulde koek/ ammandelbroodje/ appelflap. Ook dit willen we gaan verzorgen.

De hele dag door moet er gelegenheid zijn voor snacks en koffie.
Ook is er een pizza-oven op hout gestookt, hier zouden we ook graag wat willen doen. Pizza afhalen?

's Avond zullen we waarschijnlijk dicht zijn buiten de weekenden en juli/ augustus.

Wanneer we bovenstaand kunnen realiseren in een frisse laagdrempelige ambiance, dan is onze opzet geslaagd.
We geloven er in, het gaat ook zeker lukken, maar tegen welke 'prijs'? We willen wel wat tijd voor ons zelf houden!

Hellen heeft de inrichting al helemaal in haar hoofd zitten, ik vrees financieel de gevolgen al!




Meubel-voorbeeld

Hoe het begon ...

April 2009

Toerende op de motor kwam ik voorbij een restaurant/ bar waar we eerder gegeten hadden en met meer 'vriendjes' weg gingen dan dat we gekomen waren.
Wat was het daar slecht!
Het enige amusante destijds was de dronken kelner, die zo uit Fawlty Towers was weggelopen.
Op het nu verlaten pand zat een geprint A-viertje met de mededeling dat ze 9 januari 2009 weer open zouden gaan.
Zouden er problemen zijn?

Weer terug thuis heb ik er gelijk met Hellen over gesproken, want eerder hadden we het er samen al overgehad, dat dit een hele mooie locatie is voor een restaurant/ bistro.
De ligging is aan een drukke doorgaande weg naar het zuiden, van Limoges tot aan Sarlat, net voor het dorp Cherveix Cubas over de brug aan de rivier de "l'Auvézère" ( waar wij ook aan wonen, zie www.moulin-mesmin.com, een stukje hogerop).

Links van de weg voor de brug, pad door de tuin naar de rivier

We besloten interesse te hebben in het pand.

De dag erop ben ik in het dorp navraag gaan doen, bij het postkantoor, de notaris, burgemeester, slijter, bakker, etc., maar niemand kon ook maar iets vertellen. De eigenaren waren niet gesocialiseerd in het dorp.


Mei 2009

Later in mei, kwam ik een medewerker van een lokale makelaar tegen, die vertelde in Cherveix Cubas te wonen.
Ik vroeg hem of hij iets wist over het restaurant, Les Charmettes.
Hij had geen idee, maar hij zou voor ons informeren.
De volgende dag belde hij, dat ze het zelf in de verkoop hebben! Dit klinkt raar, maar wanneer je weet hoe de Fransen werken, dan ben je al blij met het telefoontje.
Gelijk een afspraak gemaakt voor de bezichtiging.
Met een Franse bevriende dakdekker, als expert, er naar toe. We troffen een mooi pand aan, maar alles was totaal uitgewoond, elektra, verwarming, water en wat al niet meer, is niet meer op norm. Onze Franse vriend raadde ons af ook maar een bod te doen.
De makelaar vertelde tijdens de bezichtiging al, dat ze een bod van ruim een ton minder net een week voor ons, geweigerd hadden. Zelf hadden we een bod daar nog eens ruim onder, dus we schreven het op de weg terug naar huis al uit ons hoofd en hebben er niet veel meer over gesproken.



De voorkant


Achter de bar tijdens onze bezichtiging

Enkele weken later kwam ik toevallig bij het betreffende makelaarskantoor in Saint Yrieix. Er was nog geen nieuwe belangstelling. Hierop bood ik een offer aan wat we eerder in ons hoofd hadden, wel vermeldde ik er bij dat het netto was en wij de makelaarskosten zouden betalen, bepaald op een hoger verkoopbedrag, hetgeen hem waarschijnlijk actief zou houden.
En dat bleek!
Een dag later belde hij op, dat ze akkoord zou gaan met ietsje meer.
We zijn we er 'tussenin' uitgekomen!
De makelaar vertelde ons een weekje later, dat het wel eens wat langer kon duren, de eigenaresse zat in een afbetalings-regeling met een bewindvoerder en ze liep al een paar maanden achter en stevende op een faillissement af. Er bleken behoorlijke schulden te zijn. Jaren zijn zij en haar ex de beste klant van zichzelf geweest. We moesten rekenen op minimaal september.
Wij in de wachtkamer.
Ik zal alle contacten in de hierop volgende maanden tussen makelaar, notaris, curator en ons maar even niet vermelden, maar ze zijn talrijk en vermoeiend geweest!
In de tussentijd zijn we er ook nog met de makelaar een keer geweest om de roerende goederen te inventariseren, we telden toen o.a. 46 stoelen en twee koelkasten, deze bleken een paar weken later verdwenen te zijn. Ook 'woonde' de oude kok er nog in één van de twee studio's, stroom pakte hij via een verlengsnoer over de weg van de buurman. Op bevel van de curator heeft hij de illegale bewoning gestaakt ( was ook een koopvoorwaarde van ons natuurlijk).
Begin december kregen we het bericht, dat we de dag erop het aankoopbedrag van het restaurant en de 'licence IV' ( nodig voor het uitbaten van een restaurant en het schenken van sterke drank) per cheque moesten voldoen bij de curator in Périgueux.
Bij de overhandiging van de cheque hadden we de sleutels alvast verwacht en dachten we, dat het pand door ons verzekerd moest worden. Dit was ons door de makelaar meegedeeld. Helaas bleek, dat we moesten wachten totdat de acte van eigendom daadwerkelijk bij de notaris zou passeren, we konden rekenen op zo'n twee weken hierna. De cheque werd direct geïnd, maar tot vrijdag 5 februari jl hadden we, ondanks meerdere reacties van onze kant, geen duidelijkheid gekregen over hoe en wat.
Maar deze vrijdag stond de notaris op het antwoordapparaat, dat er gepasseerd gaat worden!!

Maandag even bellen ...!



De tuin


De eetruimte


De keuken


De verwarming, anno ????

De oude naam is Les Charmettes, maar we vrezen dat deze te besmet is.
Een nieuwe naam hebben we nog niet echt, maar we denken aan:
~Chez Nous~